Σήμερα είδα στο τρένο μια κοπέλα...
Καθόταν απέναντί μου. Ήταν πρωί, νύσταζε, βαριόταν.
Μέχρι που άνοιξε ένα βιβλίο. Μέχρι που άρχισε να το διαβάζει και να χάνεται μέσα του.
Τα μάτια της έλαμψαν.
Και τότε κατάλαβα, γιατί γράφω. Και τότε κατάλαβα γιατί πρέπει να μοιράζομαι ότι μου χαρίζεται. Γιατί πρέπει όλοι να μοιραζόμαστε ότι μας χαρίζεται...
Είναι ωραίο να ταξιδεύεις τους ανθρώπους σε μέρη μυστικά, κομμάτια της ψυχής σου, ανάσες του ανέμου, ψιθυρίσματα χαϊδευτικά που ρουφούν την καθημερινότητα, που σε βοηθούν να βουτήξεις στο όνειρο, να πλατσουρίσεις στο δροσερό νερό, να ζήσεις στα ψέμματα κι όμως, να ζήσεις στα αλήθεια.
Σήμερα είδα μια κοπέλα στο τρένο.
Γέμισε με βενζίνη το αυτοκίνητο της γραφής, ως επάνω.
Πολύτιμη βενζίνη, που έδωσε φτερά στις ρόδες της ύπαρξής μου.
Γύρισα στο σπίτι κι έπεσα με τα μούτρα στις σελίδες.
Τις άσπρες σελίδες τις γέμισα μαύρα σημαδάκια.
Για να μπορέσει και κάποια άλλη κοπέλα, στο τρένο να λάμψει κι εκείνη, να χαθεί στο όνειρο...
Σήμερα είδα μια κοπέλα στο τρένο και κατάλαβα γιατί είμαι συγγραφέας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ακριβώς! Γι αυτά τα πολύτιμα ταξίδια ψυχής....
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάρι να μπορούσατε να περάσετε στην αντίπερα όχθη, να δείτε πόσο όμορφα μας ταξιδεύετε.. ανέξοδα, αλλά ουσιαστικά....
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο μαγικά χάνεσαι σε σελίδες, χωρίς να κοιτάς γύρω σου!!!
μην σταματήσετε να μας "πηγαινετε βόλτες"....
Έχεις δίκιο κορίτσι μου. Ένα χαμόγελο αρκεί. Δεν καταλαβαίνω γιατί αρέσει στους ανθρώπους να είναι απαισιόδοξοι. Γιατί να γκρινιάζουν για το κάθε τι. Κι όμως ότι μας έχουν χαρίσει, ανάμεσά στους και το χαμόγελο, πρέπει τα μοιραζόμαστε. Ένα χαμόγελο δίνει ανάσα στην ψυχή μας, φτερά στα όνειρά μας. Είναι τόσο όμορφη η ζωή, αν επιλέξουμε εμείς να είναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΖαχαρούλα, παρακολουθώ τη δουλειά που κάνεις. Είσαι μια ανάσα, ένα χαμόγελο πασπαλισμένο ζαχαρένια τρυφερότητα... Μοιάζει να είσαι φίλη με όλες μας, μοιάζει να μας ξέρεις. Ξέρω πως δουλεύεις σκληρά, αλλά μάθε πως ότι κάνεις δεν πάει χαμένο. Χαίρομαι που είσαι φίλη μου, χαίρομαι που ομορφαίνεις τη ζωή μου κάθε μέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήAπο μικρή αγαπουσα το διαβασμα..Πριν παω σχολείο μάθει να διαβάζω και διαβαζα, διαβαζα και οσο μεγαλωνα διαβαζα ολο και πιο πολυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟποτε επαιρνα βαθμους στο σχολειο ζητουσα για δωρο βιβλιο...Οταν γιορταζα το ιδιο...Τη μερα που εκλεινε σχολειο περνουσα παντως απο το βιβλιοπωλειο...Στην δημοτικη βιβλιοθηκη της πολης μου σε ολα τα βιβλια υπηρχε πισω σε καρτελακι το ονομα μου...Και φυσικα ειχα και αλλο κακο...Επαιρνα το βιβλιο Παρασκευη και το Σαββατο το ειχα τελειωσει. Καποια στιγμη εγινε ασυμφορη για την οικογενεια...
Πριν 2 χρονια πηρα απο μια μαθητρια μου δωρο ενα βιβλιο σας.Το βαθυ γαλαζιο. Το διαβασα μεσα σε μια μολις μερα.Ξαπλωσα σε καναπε, διαβαζα,διαβαζα μεχρι το ξημερωμα.Στη συνεχεια λοιπον διαβασα και τα αλλα 2 βιβλια σας παλι σε χρονο dt.Δε καταφερα να βρω οσο και αν εψαξα το "Ο τελευταιος χορος της Σαλωμης"
Περιμενω με ανυπομονησια το επομενο το Μαιο.
Δε θυμάμαι πότε ξεκίνησα να διαβάζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα πολλά πολλά χρόνια πριν! Από το δημοτικό ακόμα διάβαζα νεανική λογοτεχνία! Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από τα βιβλία! Δεν μπορώ να φανταστώ μια μέρα της ζωής μου χωρίς να έχω διαβάσει έστω μια σελίδα ενός βιβλίου! Είμαι και εγώ μια από αυτές τις κοπέλες που βλέπετε μέσα στο τρένο να διαβάζουν! Κάθομαι εκεί σε μια γωνιά να μην ενοχλώ κανέναν και βυθίζομαι στον κόσμο που μου χαρίζει το εκάστωτε ανάγνωσμα! Δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις την αγάπη μου! ό,τι και να πω θα είναι λίγο! Και είναι αυτή η αγάπη μου που με έκνε να καταλάβω κάποτε πως θέλω και εγώ να γράψω! Και τώρα γράφω γράφω γράφω! Ευχομαι κάποτε... ας είναι και μετα από πολλά χρόνια, εκείνο το κορίτσι να κρατάει ένα δικό μου βιβλίο στα χέρια της!
Η αλήθεια είναι οτι είμαι φαν των εκδόσεων Ψυχογιός και σπάνια προλαβαίνω να διαβάσω κάτι άλλο! Θα περιμένω το νέο σας βιβλίο!
Καλό σας βράδυ!
Άννα μου, αν μου γράψεις τη διεύθυνσή σου στο email μου renrossi@otenet.gr θα σου το στείλω το βιβλίο ταχυδρομικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ έτσι διάβαζα. Τελείως ασύμφορη ήμουν. Κοντά ένα βιβλίο τη βδομάδα, μην πω δύο. Όμως τα βιβλία μου έστρωσαν το μονοπάτι της ίδιας μου της ζωής, μου ανοίγουν δρόμους κάθε μέρα...
Περιμένω τα σχόλιά σου για το ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ, ότι πιο δύσκολο έχω γράψει. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, μου δίνεις κουράγιο να συνεχίσω!
Νατάσα μου, πόσο χαίρομαι για τα λόγια σου. Μπορεί και να ήσουν εσύ εκείνο το κορίτσι που είδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα γράφεις και να γράφεις... Μόλις κυκλοφορήσει το βιβλίο μου, θα γίνει ένας διαγωνισμός για ιστορίες αγάπης, που θα τις ακουμπώ τρυφερά στο blog μου. Πού ξέρεις; Μπορεί και να είσαι η νικήτρια και να προχωρήσεις άλλο ένα βήμα.
Περιμένω σχόλια σου για το ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ με ανυπομονησία, περιμένω να πάρεις μέρος στο διαγωνισμό του βιβλίου που θα διοργανώσουν οι εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Σε ευχαριστώ τόσο...